Californie en Nevada 2008

Donderdag 24 januari 2008

We zijn al vroeg wakker voor onze 3e reis naar de States! Na de laatste dingetjes te hebben ingepakt stappen we, na uitgebreid afscheid van de achterblijvers, om 6 uur in de auto om Andy op te halen die straks onze auto weer terug naar huis brengt. Het is lekker rustig op de weg en we zijn al om een uur of 8 op Schiphol. Het inchecken van de bagage gaat vlot en voordat we het weten zijn we al achter de douane. We shoppen wat en nemen wat eten en drinken. We kijken weer ons ogen uit naar alle soorten mensen die hier rondlopen, we kunnen ons hier prima een paar uurtjes mee vermaken!

Het vliegtuig vertrek iets te laat, hij haalt het echter met het vliegen wel weer in.
De vlucht is rustig, ik zit naast een Irakees die op een gegeven moment contact zoekt en ronduit praat over van alles en nog wat. Ruim op tijd komen we aan op LAX en als we naar buiten kijken zien we dat het behoorlijk regent. Op een of andere manier heb ik de beruchte groene formulieren niet goed ingevuld en dus moeten wel, als we eindelijk aan de beurt zijn, terug en alles opnieuw invullen (grrrr) Nu is wel alles goed en kunnen we zonder problemen door.

Buiten is de bus naar Alamo er al snel en merken we dat het koud is, ongeveer 10 graden.

Bij Alamo aangekomen zijn we als eerste aan de beurt. Dit jaar geen gezeur over grotere auto's of extra verzekeringen, we kunnen binnen 10 minuten een auto uitzoeken.

Er staan wel wat Chevrolet Trailblazers (onze favoriete SUV) maar vorig jaar hadden we een supermooie met lederen bekleding en stoelverwarming, dat we dit jaar ook wel zoiets wilde. Helaas voor ons was er geen een bij. Tot dat mijn oog viel op een Toyota 4 runner! Erg mooi, met alles erop en eraan en zeker een 4 wheeldrive. We besluiten deze te nemen want er staat ook nog maar 1015 mile op de teller!. Hij ruikt heerlijk nieuw.

Omdat dit al de 3e keer is dat we hier huren weten we onderhand de weg wel en zitten we binnen no-time op highway 405 naar het zuiden. Bij Beach Blvd gaan we eraf en rijden tot aan ons hotel: Best Western Recency Inn in Huntington Beach.

Het is een leuk motel met een mooie grote kamer. We hebben al aardig wat trek gekregen en gaan naar Denny's aan de overkant om een lekkere hamburger (voor mij een "boca"= vegetarisch) te eten. Buiten is het nog steeds koud en regent het nog steeds pijpenstelen...

Dan voelen we pas hoe moe we zijn en gaan dus lekker vroeg naar bed!

Vrijdag 25 januari 2008

Uiteraard zijn we vanmorgen door het tijdsverschil vroeg wakker. Ik besluit er niet aan toe te geven en draai me nog lekker een keertje om. Als het 7 uur is gaan we eruit; we nemen een lekkere douche en gaan naar de receptie waar we een lekker ontbijtje eten. Buiten regent het nog steeds en warm is het ook niet; weer ongeveer 10 graden.

Vandaag staat er een "doe" dag op de planning; auto-onderdelen dag!

We rijden om 09.00 naar Classic Industries waar, als het goed is, onze bestelling voor de onderdelen voor onze Camaro klaarliggen.

We zijn vlot aan de beurt en helaas blijken sommige dingen niet op voorraad. Ze hebben nog een half uurtje nodig om alles bij elkaar te zoeken en in die tussentijd rijden we naar de Wallmart om de hoek waar we alvast wat spulletjes kopen. Ook kijken we waar de showroom van Chip Foose is maar op een of andere rare manier kunnen we die niet vinden terwijl tomtom toch echt aangeeft dat we er zijn. Nou laat maar zitten dan..Als we de onderdelen hebben opgehaald rijden we naar de Office Depot waar we een aantal dozen, plakband, bubbeltjesplastic enz. kopen.

In het hotel pakken we alles om in de dozen en doen ook nog wat in onze koffers. Het postkantoor is snel gevonden en daar gaat alles hup met de post mee naar Nederland, makkelijk en best goedkoop!

We eten een broodje bij Subway en rijden daarna naar La Habra om de showroom van Boyd Coddington te bezoeken. Het is een mooie showroom waarbij je ook door een raam naar de beroemde werkplaats die je op Discovery Channel altijd ziet, kunt kijken.

We zien een paar bekende koppen en gaan dan weer verder.

In hetzelfde stukje als Boyd zit een reptielenwinkel waar we werkelijk onze ogen uitkijken! Pytons van een paar meter, anaconda's, de meest enge spinnen die je je kunt bedenken en ga zo maar door. Huiverend bekijken we alles en hopen dat de hokken van deze dieren wel goed zijn afgesloten...

Op de terugweg gaan we bij Vons wat boodschapjes halen en rijden dan door naar het strand van Huntington Beach. Dit is ons favoriete strand met zijn mooie pier en leuke winkeltjes.

Het is rustig, het is natuurlijk nat en koud en dan laat ook de lokale bevolking zich niet zien. We halen een heerlijke smoothie bij Jamba Juice en rijden dan naar het huis van Hein en Debby, de neef van Peter (Marcels vriend en collega) en zijn vrouw. Peter en vriend Martin komen volgende week hierheen en Peter gaat hier weer een auto kopen die hij naar Nederland verscheept. De grotere en zwaardere onderdelen die we gekocht hebben gaan op die auto mee en dus brengen we een en ander al daar heen. Debby is blij om Marcel weer te zien; hij heeft hier 3 jaar geleden een aantal weken met Peter gelogeerd. We kletsen wat maar omdat zij weer weg moet gaan ook wij, na de spullen in de garage te hebben gelegd, weer verder.

Het is al laat en we eten wat bij de Panda Express. Het bio klokje begint weer te zeuren en dus liggen we vroeg maar tevreden op bed.

Zaterdag 26 januari 2008

Vandaag zijn we ook weer heel vroeg wakker en checken vroeg uit. We zijn zelfs te vroeg voor een ontbijtje in het hotel maar dat geeft niet want bij de automeeting waar we heengaan is genoeg te krijgen.

We rijden naar de hoek van Magnolia en Adams av. waar een groep genaamd The Donuts Derelicts elke zaterdagmorgen vanaf een uur of half 6 een meeting heeft. Het is weer koud maar gelukkig even droog en er zijn een hoop nieuwe mensen en andere auto's ten opzichte van vorig jaar. We genieten van al dit moois en om een uur of 9 rijden we richting Riverside.

Hier nemen we de 243, beter bekend als de Palms to Pines highway.

Het is werkelijk een schitterende weg die al heel snel heel hoog gaat waarbij je prachtige uitzichten over het dal hebt. De heuvels om ons heen zijn kaal en zwart, hier heeft het duidelijk heel erg gefikt afgelopen zomer!

Bij Lake Fulmore stoppen en het is hier echt koud, er ligt een leuk pakje sneeuw en de natuur is hier schitterend! We zien hele bijzondere blauwe vogels (Blaubird en Steller's Jays) waarvan er

dennenappel naar beneden laat vallen die Marcel bijna op zijn hoofd krijgt.

We rijden door naar Iddylwild, een schattig bergdorpje met hele leuke houten berghuisjes.

Daarna nemen we de 74 richting Palm Springs. We komen door een prachtig dal met veel ranches. Het laatste stukje naar Palm Springs is geweldig, een stuk woestijn met heerlijke haarspeldbochten en een nog mooier uitzicht over het dal.Vanaf deze hoogte kun je prachtig alle aangelegde golfbanen en resorts zien. Een raar gezicht hoor van die groene oases midden in de woestijn!

We nemen de afslag naar Palm Springs en stoppen eerst even bij de Westfield Mall waar we in de foodcourt een lekker broodje halen. We bekijken wat winkeltjes en gaan dan op zoek naar een hotel. Motel 6 komt er het goedkoopst uit en dus nemen we hier een double. Het is klein maar voor maar 60 dollar een koopje op zaterdagavond in de winter in Palm Springs!

Na alles in de kamer te hebben gezet gaan we richting de Aerial Tramway; een mooie kabelbaan die naar de top van mount San Jacinto gaat.

Het is druk; we moeten onze auto een eind van de baan afzetten maar er komt al snel een soort treintje die ons naar het gebouw brengt. Daar aangekomen kunnen we met de rit van half 2 mee; we moeten dus even wachten maar we vermaken ons in het winkeltje en buiten met het kijken naar de kabelbaan. Als we aan de beurt zijn hebben we gelukkig een plekje bij het raam. Met een best hoge snelheid gaan we omhoog en hebben binnen de kortste keren een prachtig uitzicht over het dal. De vloer van de cabine draait continu waardoor je door gewoon stil te staan toch alle kanten goed kunt zien. Bij de palen schudt de cabine behoorlijk wat een heerlijk gegil van het publiek oplevert, erg grappig!

Boven aangekomen ligt er best wat sneeuw. Een heleboel mensen lopen hier met kindertjes en sleetjes. Het pad naar beneden is erg steil. We lopen het een stukje en zien dan hoever het nog naar beneden is. We komen mensen behoorlijk uitgeput tegen die van beneden komen en die ons afraden om nog verder te gaan omdat de klim terug best zwaar is...

We besluiten het daarom niet te doen en kijken boven nog wat rond. Daarna gewoon weer naar beneden waar het treintje ons weer naar de auto brengt.

Het is weer droog (was boven op de berg ook) en dus gaan we de winkelstraat van Palm Springs in om wat te shoppen. Even komt de zon door en hierdoor wordt de temperatuur een stukje aangenamer. Die avond eten we bij Black Angus en liggen er weer op tijd in!

('s nachts wordt ik wakker van de regen, het is echt niet normaal hoe hard het regent! Het stroomt buiten!)

Zondag 27 januari 2008

We zijn er weer op tijd uit en de regen stroomt nog steeds

Palm Springs is hier waarschijnlijk niet echt op berekend want een aantal wegen stond al aardig blank en het water spoot uit de waterputten omhoog...

We rijden echt heel voorzichtig door al het water en worden zelfs omgeleid omdat er 1 weg helemaal onder water staat!

Omdat we nog niet hebben gegeten halen we bij Ralph's eerst even wat te drinken en een croissantje. Dit ontbijtje nuttigen we maar even in de auto met de kletterende regen op het dak, je zou het bijna romantische vinden!

Bij Indio draaien we highway 10 op en gaan de afslag van Joshua Tree af. Het regent nog steeds en bij de rangerstation laten we onze pas zien en vraag ik voor de zekerheid maar even wat de "roadconditions" zijn..

De dames geven eerlijk toe dat zij dit nog niet weten omdat de ranger van de andere kant van het park nog niet bij hun is geweest. Als ik vraag of het zowiezo wel veilig is om met deze regen het park in te gaan zeggen ze alleen dat we moeten uitkijken voor de flashfloods. Ze raden ons aan om, zodra we een stroom water over de weg zien gaan die in hevigheid toeneemt, te stoppen en te wachten totdat de hefstigste stroom weg is en er dan doorheen te rijden.. We kijken elkaar wat bedenkelijk aan maar besluiten dan om gewoon te gaan en te kijken wat er op ons pad komt. De Joshua Trees vallen ons wat tegen, het eerste gedeelte zien we er maar heel weinig! De regen blijft vallen ook al probeert toch ook de zon wat door te komen wat een prachtige regenboog oplevert in de buurt van Cholla Cactus garden.

Even verderop komen dan toch gelukkig de Joshua Tree's waar het park naar vernoemt is. Het regent echter nog steeds en dat maakt de hele omgeving waarschijnlijk iets minder aantrekkelijk dan dat zij in werkelijkheid is.

We gaan daarom richting 29palms waar we een leuke hobbelweg naar het oosten nemen; highway 62. We wilden eigenlijk nog naar Lake Havasu City maar omdat het weer zo slecht is besluiten we dit niet te doen. Bij Vital Junction gaan we in een leuk oud tentje, waar het smoordruk is, een hapje eten. Dan nemen we de old highway 95 naar het noorden. Bij Needles nemen we een stukje snelweg om vervolgens weer de 95 richting noorden te nemen. Als we de afslag 163 richting Lauhglin nemen komen we van het een op het andere moment in een hele dikke mist terecht. Na alle regen kunnen we dit er ook nog wel bij hebben.

Zo snel als we erin reden, rijden we er ook weer uit en zien we in de verte het kleine gokstadje

al liggen.

We rijden vrij simpel naar de Tropicana Inn waar het wel erg druk is bij de incheckbalie. Er staan en hoop mensen met coupons, het blijkt dat zij eerder dit jaar er een keer geslapen en en nu de 2e en 3e nacht gratis krijgen en daar maken een hoop mensen gebruik van. We besluiten een riverview kamer te nemen die een klein stukje uitzicht geeft op de Colorado River.

We verkennen het hotel een beetje en gaan dan naar buiten. We lopen wat rond en gaan dan naar de overkant waar we een stukje de "Riverwalk" nemen. Dit is een heel leuk pad langs de achterkanten van de motels en direct langs het water. Het waait echter behoorlijk en het is nog steeds koud (10 graden) waardoor we blij zijn als we weer binnen zijn. We kopen in het winkeltje een antiegriepgoedje voor Marcel die zich steeds beroerder gaat voelen en de longen bijna uit zijn lijf hoest. Als hij het ingenomen heeft voelt hij zich een beetje beter en gaan we naar beneden om te eten. We besluiten bij het Italiaanse restaurant te gaan zitten; een goede keus, het eten is hier heerlijk! Na het eten kijken we nog even in het casino maar omdat Marcel zich niet echt lekker voelt gaan we ook vanavond op tijd naar bed (na eerst weer eens 3 uur achter elkaar 3 CSI afleveringen op SPIKE te hebben gezien! heerlijk!)

Maandag 28 januari 2008

We zijn op tijd weer wakker en nemen in het hotel op ons gemak een ontbijtje. We checken uit en rijden dan weer dezelfde weg als gisteren, de 163, terug om de 95 richting Las Vegas te nemen. Het weer wordt er nog steeds niet beter op; het is nog koud en het regent, alleen niet meer zo hard. Onderweg komen we wat dreigende wolken tegen die wel een paar mooie plaatjes opleverden;

Na een goede 1,5 uur rijden zien we Las Vegas opdoemen uit de woestijn. Ook hier regent het nog al probeert ook hier de zon door te breken wat ook hier weer een mooie regenboog tevoorschijn tovert. De lucht klaart steeds meer op en er komt zelfs een blauwe hemel tevoorschijn!

We komen langs het Monte Carlo hotel waar een paar dagen eerder brand heeft gewoed, je kan dit vanaf de snelweg goed zien. De dagen daarop komt het allemaal nog eens uitgebreid in het
nieuws, met beelden die door toeschouwers zijn gemaakt, dit ziet er best eng uit. Gelukkig heeft het alleen aan de buitenkant gefikt en zijn er geen gewonden gevallen.

Als we bij ons hotel komen, Bill's Gambling Hall& Saloon (voorheen Barbary Coast) kunnen we gelijk onze kamer in. We hebben weer een stripviewkamer met prachtig uitzicht op de fonteinen van het Bellagio. Het uitzicht is alleen iets minder mooi dan vorig jaar, dit omdat er een stukje verderop een paar gigantische nieuwe hotel worden neergezet en deze precies in de "view" staan.

Buiten is het droog maar nog steeds koud en begint het steeds harder te waaien. Na een uurtje stormt het zelfs waarbij de palmen op de South Las Vegas blvd. dreigend heen en weer zwiepen.

We besluiten naar de Fashion Show Mall te gaan om voor een zonnebril en Nikes te gaan kijken.

We kunnen het hier niet echt vinden en gaan na een hapje chinees in de foodcourt terug naar het hotel waar we de auto naar de Premium Outlet Mall gaan. Hier vindt Marcel een mooie zonnebril bij Nike maar de gympies voor Valentijn kunnen we maar niet voor slagen. Het zijn zijn kleuren niet of ze hebben zijn maat niet. We shoppen en kopen nog een aantal dingen waarna we door de storm (een reclamebord langs de snelweg zorgt voor gevaarlijke toestanden) naar onze auto lopen. We rijden eerst nog langs de Harley Davidson store waar we ons vergapen aan de mooie motoren en de accesoires. Na een vitamineshot bij Jamba Juice gaan we terug naar het hotel waar we de auto parkeren. Dan gaan we naar de overkant naar Ceasar's waar we bij Exotic Cars wat rondneuzen en nog wat andere winkeltjes bekijken. We hebben best al honger en eten daarom dit keer bij Planet Hollywood.

Terug in het hotel gooi ik een paar dollar in een slotmachine waar ik geluk bij heb en met een paar dollar winst weer naar boven ga. Marcel gaat vroeg onder de wol want de voelt zich nog steeds niet echt fit en hoest nog behoorlijk. Ik kijk nog even tv (alweer 2 afleveringen CSI, maar ik kon ze al..) en zag op tv dat er in de stad diverse bomen e.d. waren omgewaaid door de storm.

Dinsdag 29 januari 2008

Na een lekkere nacht slapen worden we wakker. Als ik naar buiten kijk zie ik dat de lucht wederom blauw is. Als we naar buiten lopen is het echter wel weer koud! Het geeft niet, als het maar droog is! We lopen naar hotel New York New York waar we een uitgebreid ontbijt nemen. Het terrasje van de ontbijtgelegenheid grenst aan het casino en hier kun je heerlijk mensen kijken. Na het ontbijt kopen we een trui voor Valentijn en lopen naar de M&M winkel om voor mijn M&M verslaafde vriendin Hilde wat dingetjes te kopen. Op de terugweg komen we langs het Monte Carlo hotel waar we wat dichterbij proberen te komen maar dit gaat met geen mogelijkheid lukken. Het hotel zelf is nog steeds gesloten. Terug bij het hotel nemen we de auto en rijden naar de Stratosphere tower. Als we boven zijn voelt Marcel zich nog steeds niet lekker en dus gaan we na een tijdje weer naar beneden. We gaan terug naar het hotel waar Marcel zijn bed induikt en ik met een paar dollar op zak beneden in het casino achter dezelfde machine ga zitten. Het geluk zit me mee; ik heb alweer winst en koop hiervan de beruchte 99 cent margarita aan de bar. Hij smaakt me best en ik vermaak me met rondlopen en kijken bij de goktafels.

Na een uur of 2 ga ik boven bij Marcel kijken en hij voelt zich weer wat beter. We gaan nog even bij Paris en Bally's kijken.

We eten wat bij Denny's en gaan terug naar het hotel. Marcel gooit 20 dollar in the wheel of fortune. Na een paar keer drukken gaan we op voor het grote rad. Het begint te draaien en tot onze verbazing valt hij op de hoofdprijs; 10000 punten! We kijken verbaasd hoe een aantal mensen voor ons juichen en zien dan dat het 100 dollar is. (is dat alles?) We besluiten de boel "af te tikken"en hiervan morgen lekker uit eten te gaan!
Vanuit de kamer genieten we nog van de fonteinen van Bellagio en gaan weer op tijd naar bed, morgen staat een lange rit op het programma.

Woensdag 30 januari 2008

We gaan er vroeg uit en checken uit. De rekening valt wel erg hoog uit en na controle blijkt dat het longdistance bellen van de vorige gast er nog opstond. Maar goed dat we goed keken, het ging om 40 dollar! We rijden de stip af en nemen de 160 richting Pahrump. Er staan hier een hoop herdenkingskruisjes in de berm, zo te zien gaat het hier regelmatig fout..

In Shoshone nemen we de Crowbar een ontbijtje. Een leuk authentiek dinertje waar ook de lokale sherrif en zijn hulpje een ontbijtje nemen. Naas het dinertje is een oud tankstation waar een hoop oude "rommel" staat. We kijken er even rond en stappen dan weer in de auto om een stukje verder Death Valley in te rijden.

Al bij binnenkomst in het park geniet ik weer van de schoonheid hiervan. Ik ben opnieuw prettig verrast door de prachtige omgeving maar vooral door de geweldige stilte die je ervaart als je even uit de auto stapt! Na alle herrie in Las Vegas gisteren is dit een echte verademing.

We rijden een stuk en komen dan uit bij Badwater. Dit is het laagste punt van Amerika; 85,5 meter onder zeeniveau. Hier is het even druk omdat er net een hele bus met chinezen aan het rondkijken is. We gaan op ons gemak een stuk op het zoutmeer lopen.

Het weer is heerlijk, alleen is het wel koud, ongeveer 2 graden.

De zoutcristallen zijn prachtig om te zien en Marcel kan het niet laten om er aan te proeven. Dat het zout is komt ie snel achter, ik lig in een deuk. Het is vrij nat op de vlakte en het zout blijft in dikke klonten aan je schoenzolen zitten. Als we teruglopen moeten we eerst alles tussen onze zolen uitpulken!

We rijden door en slaan de afslag in naar de Devils Golfcourse. Dit is een indrukwekkende stukje natuur door wind en regen zijn de zoutcristallen een hele bijzonder vorm gaan aannemen.

We genieten van de uitzichten en rijden dan langs Furnance Creek naar de afslag richting Beatty. Ook hier is de natuur prachtig en zijn de uitzichten wonderschoon.

Onze volgende stop is Rhyolite, een oud spookstadje in de heuvels. Als we aankomen waait het er flink en de kou gaat door merg en been. Het hek om het "bottlehouse", een huis opgebouwd uit lege flessen, is open en er komt een oude man naar ons toe om te vragen of we iets willen weten van de geschiedenis van het huis en de stad. Hier maken we natuurlijk gebruik van en we luisteren geboeid naar wat deze man allemaal te vertellen heeft. Ongelooflijk dat er ooit een paar duizend mensen hebben geleefd op een plek waar nu alleen nog maar ruïnes staan! Na zijn prachtige verhaal maken we wat foto's van het huis en bekijken de andere gebouwen die er nog zijn.

We bekijken nog wat kunstwerken een stukje verder en vervolgen onze weg dan naar Beatty.
Hier nemen we de old 95 naar het noorden en komen langs een aantal spookstadjes zoals Goldfield. Het ziet er allemaal wat armoedig uit. Als we in Tonopah aankomen zijn we ons hotel Ramada Tonopah Station al snel. We checken in na deze vermoeiende dag en eten ons diner in het restaurant van het motel. Het eten is echt heerlijk, helemaal niet wat je verwacht, een echte aanrader! We kijken nog even in het kleine casinootje en nemen nog wat te drinken aan de bar. Dan gaan we wederom vroeg naar bed want ook morgen staat er een behoorlijke rit op de planning!

Donderdag 31 januari 2008

Als we wakker worden is het koud, na het uitchecken starten we de auto en zien op de thermometer hoe koud; omgerekend is het -10! We laten de auto even warm lopen en gaan dan verder op de old 95 naar het noorden. In de woestijn maken we een prachtige zonsopkomst mee.


Het weer wordt steeds beter en het ziet er naar uit dat het een mooie dag gaat worden.

We komen langs een aantal oude mijnstadjes waar de glorie van weleer langzaam aan het vergaan is. Het ziet er overal vrij verlaten uit.

Vanaf Hawtorne (waar een soort legerbasis is met in de verre omgeving allemaal bunkers, heel apart) nemen we de 359/167 richting Mono Lake.

We wilde eigenlijk wel naar Bodie maar de weg vanaf Mono Lake was door de sneeuw zo onbegaanbaar dat we op een gegeven moment maar terug zijn gegaan, als we hier vast zouden komen te zitten was er geen hulp in de buurt...

De weg zelf wordt ook steeds gladder en ik ben blij dat we de 395 op kunnen draaien waar goed gestrooid is en de weg een stuk beter begaanbaar. Overal waar we kijken ligt een dik pak sneeuw, dat beloofd nog wat voor Lake Tahoe wat onze eindbestemming is voor vandaag.
We genieten van deze prachtige weg en stoppen in Carson city voor een broodje. Vanaf hier nemen we de 50 richting King Beach een klein plaatsje aan de noordkant van Lake Tahoe.

We zijn nog maar net in de bergen of het begint te sneeuwen. En niet zo'n klein beetje ook. Als we door een ander dorpje rijden zien we hier dikke pakken sneeuw, het is hier dus al flink tekeer gegaan. Ons hotel The Ferarri Crown vinden we makkelijk en na het inchecken besluiten we alvast een kijkje te gaan nemen waar de snowmobiles te huur zijn zodat we voor morgen weten

waar we het is. We vinden het al snel en Marcel parkeert de auto een beetje te enthousiast in een bult sneeuw. Bij het kantoortje wordt ons gevraagd te bellen voor morgen om definitief te reserveren. We praten nog wat en gaan dan terug naar de auto. Als Marcel weg wil rijden zit ie vast; de achterkant van de auto glijdt gevaarlijk naar een andere geparkeerde auto. De jongen waar we net mee stonden te praten ziet het gebeuren en vraagt hoe het kan met een 4 wheeldrive. Dan kijkt hij even naar binnen en ziet dat Marcel hem op 2 wheel heeft staan..... we zetten hem snel op 4 wheel en ja hoor, we rijden er zomaar uit. We moeten hier vreselijk om lachen, wat een klunsen zijn we toch af en toe!

Bij de Saveway halen we wat drinken en bellen dan in onze kamer om de reservering definitief te maken, morgen om 11 uur gaan we 2 uur snowmobielen, ik ben benieuwd!

Vanavond eten we pizza bij Steamers, een leuke pizzeria waar we echt heerlijk eten. Als we buiten komen sneeuwt het weer hard, gelukkig is het maar een klein stukje lopen.

Vrijdag 1 februari 2008

Vandaag is het zover! Hier hebben we een tijd naar uitgekeken. Er is vannacht een hele berg sneeuw gevallen en we moeten eerst 30 cm sneeuw en ijs van de auto halen voordat we verder kunnen. Het weer is echter prachtig, het is wel koud maar de zon schijnt heerlijk. We halen een croissantje bij Saveway en eten die met een kopje thee van Starbucks in de koffiecorner op.

Dan is het tijd om naar het verhuurstation te gaan. Als we aankomen staan er niet veel auto's en de jongen van gisteren verteld ons verheugd dat we de eerst en de enige zijn! We krijgen dus een privetour voor de prijs van een groepstour, das nog eens mooi meegenomen!

De tekenen de waivers dat we volledig aansprakelijk zijn voor van alles en nog wat en betalen de huur. Dan vraagt de baas naar onze creditcard. Hij legt hem neer op zijn buro en zegt dat dit voor de borg is. Als we schade maken aan de machine haalt hij het van de kaart af. Dan loopt hij weg en laat de kaart liggen. Ik vraag hem om hem mee te nemen want iedereen kan hier in en uit lopen en dat vind ik dus geen prettig idee! Om mij gerust te stellen stopt hij de kaart in zijn zak.

We gaan naar een hokje waar we laarsen, pakken, handschoenen en een helm kunnen pakken. Als we de spullen aanhebben liggen we in een deuk, we zijn net Bob en Annie de Rooi!



Scott is vandaag onze gids en hij legt Marcel uit hoe alles werkt. Dan is het starten en gaan! Het is supergaaf en we genieten enorm van de omgeving! Wat is het hier mooi! Doordat we de eerste zijn ligt er nog een laag maagdelijke sneeuw op de trails, dit geeft zo'n mooi plaatje! We gaan best hard en het is best koud aan het bekkie! Als we bij een bevroren meer komen stap ik af (en zak gelijk een halve meter in de sneeuw) en gaat Marcel met Scott oefenen in sturen. Omdat we straks off-trail gaan is het belangrijk dat je goed kunt sturen en dat is best moeilijk met zo'n ding.

Als ik er weer op ga zakken we diep weg en komen we niet meer weg, dat wordt graven! na een hele trekpartij is de machine weer los en pak ik Marcel beet zodat we, net als op een motor, allebei het gewicht naar dezelfde kant brengen, dit is een groot deel van het stuurwerk.



We komen op prachtige plekken. Op een gegeven moment horen we knallen vlak bij ons. Scott legt uit dat dit lawine control is. Ook verteld hij dat hij de dag ervoor een mountain lion heeft gezien. Ik vind het een eng idee en hij zegt dat hij er ook bang voor is.. We doen een leuk off trail route en gaan dan langzaamaan weer terug naar beneden. Op een gegeven moment kijkt Scott een paar keer om en ik zie in de sneeuw duidelijk de pootafdrukken van een katachtige. Een stukje verder zie ik nog meer poten en een rode vlek. Hier heeft hij duidelijk iets te pakken gehad... Ik ben blij dat we best hard doorrijden, ik kom zo'n beest niet graag tegen!

Beneden doen we alles weer uit, krijgen onze kaart terug en gaan met de auto richting Truckee om vervolgens richting Reno en Sparks te rijden. Hier gaan we naar Summit, een auto-onderdelenshop waar ze van alles en nog wat verkopen. Marcel is eigenlijk opzoek naar een bepaald boek van onze auto maar kan het niet echt vinden. Er staat wel een hele mooie modelauto van ons type en dus nemen we die mee. We eten even wat bij Denny's en gaan dan op zoek naar een motel voor vannacht. Het wordt een Quality Inn waar we een gigantische kamer met balkon hebben. We shoppen wat in de mall aan de overkant en nemen wat lekkers mee voor op de kamer. We zijn echt moe en slapen ook vandaag weer vroeg.

Zaterdag 2 februari 2008

We staan wederom op tijd op en nuttigen een ontbijtje in het restaurant wat bij het hotel zit. Het is niet zo heel lekker maar we hebben in ieder geval een goede bodem voor de reis van vandaag.

We checken uit en nemen de 80 richting Sacramento. Eerst is het weer nog redelijk maar hoe hoger we komen hoe slechter het wordt...het begint heel hard te waaien en te sneeuwen waardoor de sneeuw over de weg drift. Overal langs de kant staan vrachtwagens en auto's hun kettingen om te doen. Ons is door Scott verteld dat je met een 4 wheel met sneeuwbanden zonder kettingen mag rijden. Als er een kettingencontrole aankomt slikken we even maar na controle mogen we doorrijden. Het weer wordt steeds slechter en de sneeuw steeds hoger; we rijden nu door een muur van 3 meter sneeuw!




De weg wordt ook steeds slechter en we moeten echt heel voorzichtig rijden. Ik weet dat we naar een lager gebied gaan waar geen sneeuw ligt, anders had ik deze tocht nooit gemaakt! En inderdaad, hoe lager we komen hoe "beter" het wordt. Tot aan Sacramento hebben we regen en daarna nog af en toe een buitje.

In de middag komen we aan in San Francisco waar we vrij snel bij ons hotel The Wharf Inn zijn. We hebben een mooie kamer en lopen ondanks de regen gelijk de wharf op om winkeltjes te kijken. We krijgen een dikke plensbui op ons hoofd en gaan naar Jack's Cannery bij The Cannery Row om een lekker biertje te halen en wat op te drogen.

Na een uurtje is het wat droger en lopen we naar de andere kant van de wharf waar we bij het Hardrock Cafe wat eten. Het is weer lekker maar wat staat die muziek toch hard!

Moe van de lange en inspannende reis gaan we vroeg naar bed.

Zondag 3 februari 2008

We hebben niet echt lekker geslapen want een stel naast ons was dronken en hadden ruzie en vertrokken met veel lawaai midden in de nacht. Het weer ziet er wel goed uit en we gaan naar buiten om een broodje en thee bij Boudin te halen. We zitten hier lekker een tijdje en kijken mensen, echt grappig. Vanaf hier lopen we naar het eindstation van de cablecar en stappen in om er bij Union Square weer uit te stappen. We neuzen wat rond in een grote boeken/cd winkel en kopen een mooi autoboek. Hierna lopen we een stuk en gaan daarna naar de Nikestore. Ook hier kunnen we weer geen mooie gympen vinden.

We lopen naar Chinatown en eten bij een leuk restaurant. Omdat het bijna chinees nieuwjaar is, is er een gigantische markt en zijn er een paar straten afgesloten. Er zijn vooral veel bloemen te koop en allerlei versieringen.

We pakken de cablecar terug naar de wharf en brengen de gekochte spulletjes terug naar de kamer. Daarna gaan we nog even bij de zeeleeuwen en pier 39 kijken.

In het kleine straatje waar alle viskraampjes staan kijken we hoe men op vermakelijke manier krab nu eigenlijk klaarmaakt.

Na dit alles pakken we de auto en rijden naar Coit Tower. We moeten even wachten voordat we onze auto kunnen parkeren en gaan dan met de lift naar boven. Het uitzicht is onbeschrijvelijk!
Het weer werkt mee en dus kunnen we een paar prachtige foto's maken.


Omdat het zulk mooi weer is rijden we ook nog even naar Twin Peaks om ook daar van de mooie uitzichten over de stad. Van hieruit rijden we weer terug naar het hotel en eten even snel wat bij de Burger King. We halen wat drinken en kijken het laatste stukje van de Superbowl op de kamer.

Maandag 4 februari 2008

We zijn weer op tijd op, checken uit en rijden richting highway 1 die ons langs de kust richting het zuiden gaat brengen. Het eerste stukje is altijd even druk maar vanaf Pacifica is de weg een stuk rustiger en hebben we al mooie uitzichten over zee. Het waait nogal en de zee is ruig en er hangen mooie mistwolken boven de baaien.

In Santa Cruz tanken we even en rijden dan door naar Monterey.

We nemen hetzelfde hotel als 2 jaar geleden, Super 8 aan de Munras. Als de koffers op de kamer staan pakken we de auto en rijden richting het aquarium.

De auto zetten we in een parkeergarage in de buurt en het laatste stukje lopen we alvast langs de Cannery Row. Dit is op dit moment een beetje een bouwput, er wordt gigantisch gerenoveerd.

Het aquarium is mooi, het is heel ruim opgezet en er is genoeg te zien. De basins zijn gigantisch en er zwemmen heel wat bijzondere dieren rond.

De ottertjes zorgen voor veel vermaak. Je kunt op veel plekken naar buiten waarbij je een prachtig uitzicht over de baai hebt. Als we eent tijdje over het water turen zien we ineens een grote rug en lucht uitblazen! een walvis! Het is ver weg maar we kunnen hem toch goed zien, wat is dit leuk!


Na deze leuke ervaring gaan we weer naar buiten en bekijken nog wat winkeltjes. We rijden naar de Ocean View waar we prachtige uitzichten over de ruige zee hebben. Ook hier kijken we of we nog een walvis zien maar hier hebben we minder geluk. Vanaf hier willen we eigenlijk de 17 miles drive rijden maar deze is net deze week gesloten omdat er een groot golftoernooi is.

En dus rijden we naar de wharf waar we naar de zeeleeuwen en de ottertjes kijken. Wat een schattige beestjes zijn dit toch!

We parkeren de auto weer bij het hotel en lopen dan naar de overkant naar de Del Monte mall. We drinken wat bij Jamba Juice en halen een gezonde maaltijd bij Wholefoods die we later met een lekker drankje in de kamer opeten.

Dinsdag 5 februari 2008

Het is wederom lekker weer en hierdoor zijn we al automatisch vrolijk gestemd! We checken uit en rijden highway 1 weer op. Na een tijdje komen we langs de mooie slingerwegen met prachtige uitzichten op zee.

Omdat het nog vroeg is zijn er mooie mistwolken boven de baaien te zien, een heel fraai gezicht.


Dit is en blijft toch een van mijn favoriete wegen in de states al wordt ik na een tijdje toch een beetje misselijk van al dat gedraai en gerem. Maar de natuur maakt een hoop goed.

Na een tijdje zijn we uit de ergste bochten en zijn we bijna bij de stranden waar de zee-olifanten zijn. Hier stoppen we en verbazen ons weer over de hoeveelheid van deze dieren en de grootte! Wat een joekels zitten erbij.



Na een tijdje te hebben gekeken rijden we door tot Pismo Beach. Hier nemen we een lekker broodje bij Subway en rijden dan op ons gemak naar Santa Barbara. Het weer is inmiddels heerlijk en we kunnen zelfs zonder jas lopen.

We nemen hetzelfde motel al 2 jaar terug; The Bleu Sand Inn. Na alles weer op de kamer te hebben gebracht lopen we een stuk langs het strand en genieten we van het mooie weer. We lopen naar de grote pier waar we heerlijk op een bankje van de zon genieten. Een stukje verderop zit een joekel van een felgekleurde pelikaan op een paal die de nodige aandacht van het publiek trekt.

Op de terugweg halen we lekkere pizza en lopen dan op ons gemak naar een countrystore waar we wat te drinken ophalen die we met een uitzicht op zee voor onze kamer nuttigen, wat is vakantie toch heerlijk!


Woensdag 6 februari 2008

We gaan weer op tijd eruit om op tijd te kunnen rijden.

Highway 1 voert ons langs Malibu waar de meest prachtige huizen staan en waar veel beroemde mensen wonen. We kijken in de auto's om ons heen om te kijken of we er een zien maar helaas, het is vast nog te vroeg voor ze...op de heuvels zien we de herinneringen van de enorme branden die afgelopen zomer hebben gewoed; hele zwartgeblakerde stukken en een paar huizen die daar weer middenin staan en toch niet afgebrand zijn. Wat hebben deze mensen een geluk gehad!

Tot aan Santa Monica rijden we op de 1, daar nemen we highway 10 omdat we naar Pomona moeten. Er staat hier een gigantische file waar we geduldig in aansluiten, we hebben nog tijd genoeg. Als we bijna bij het hotel zijn eten we wat bij Sizzlers, ik neem een buffet waar ik me buik rond eet aan allerlei salades en heerlijk fruit.

Het hotel waar we nu heengaan blijven we 4 nachten dus hoeven we niet meer iedere dag met koffers te sjouwen.

We hebben een mooie kamer met keukentje en grote koelkast en het is gewoon warm buiten!

Als we de omgeving hebben verkend gaan we even boodschappen doen bij Alphon's en gaan dan op de gallerij voor onze kamer heerlijk van de zon genieten.

We eten die avond na een wandeling wat bij Happy Wok en genieten van het heerlijke weer.

Donderdag 7 februari 2008


We gaan er op tijd weer uit en hebben van Peter al een sms-je dat hij en Martin vandaag ook naar de dragraces gaan en dat we elkaar daar wel zien.

Ik heb er helemaal zin in want het is wederom heerlijk weer. We halen even wat lekkere dingen voor op de baan en rijden dan in een kleine 10 minuutjes erheen. Het is gelukkig nog niet zo druk en dus kunnen we rustig de kaartjes voor vandaag en vrijdag en zaterdag kopen.

We lopen eerst wat rond en kijken onze ogen weer uit naar alle materialen die de rijders hier allemaal hebben.

Bij de wagens van John Force (onze favoriet) staat meneer zelf. Hij begint handtekeningen uit te delen en ik heb er ook een te pakken.

We halen wat lekkers en nestelen ons dan op de tribune waar we vandaag vrij zitten hebben en dus een mooi en hoog plekje uitzoeken.

Als de voorrondes van de races zijn begonnen zien we Peter ineens beneden lopen, hij ziet ons ook en komt naar boven.
Hij verteld honderduit over de auto die hij hier gekocht heeft. Martin is nog aan het rondkijken maar ook hij heeft ons na een tijdje gevonden. Het is echt beregezellig zo met z'n viertjes.

Peter gaat even later nog wat rondlopen, Martin blijft bij ons en we kijken samen naar de races





Als de snelle auto's zijn geweest nemen we afscheid en gaan we terug naar het hotel. We lopen naar de overkant naar Carrows waar we heerlijk eten.


Vrijdag 8 februari 2008



Omdat we niet zo vroeg op de baan hoeven te zijn slapen we een beetje uit.


Buiten is het wederom heerlijk weer. We halen weer wat lekkers voor op de baan.


Op de baan genieten we van de races en het lekkere weer. Als we weer naar huis willen kunnen we de auto niet meer vinden zo groot is de parkeerplaats. Marcel druk daarom even op de panic knop van de sleutel en in de verte horen we onze auto loeien, makkelijk hoor!


Dit keer eten we bij Home Kitchen Cafe.





Zaterdag 9 februari 2008




Ook vandaag slapen we weer wat uit. Als we naar de baan rijden staan we in de file om binnen te komen, zaterdag is echt de meest favoriete dag hier.


Het is echt superdruk, en we kijken nog even bij de teams voordat we ons plekje op de tribune opzoeken. Het is weer erg warm en we zitten in de volle zon.


Voor ons zit een grote vriendengroep die het erg naar hun zin hebben. Als ze ons horen praten vragen ze waar we vandaan komen. Zo raken we met ze in gesprek en wisselen aan het eind van de middag e-mail adressen uit en beloven contact te houden.


De races zijn mooi, wat gaan die dingen toch hard en wat komt er een ongelooflijke kracht vrij als ze gaan!




Zondag 10 februari 2008

We gaan er op tijd uit want we gaan naar een swapmeet in Long Beach. Dit is een soort luilekkerland voor autoliefhebbers. In de vorm van een braderie worden bij tientallen kraampjes de meest uiteenlopende onderdelen verkocht. Zowel nieuw als tweedehands.
Met tomtom kunnen we het makkelijk vinden. Het is vlak bij het vliegveld op een heel groot parkeerterrein.
Op een parkeerterrein naast de kraampjes staan tientallen, vaak schitterende, auto's te koop.
Marcel slaagt hier voor een boek en nog een paar onderdelen. Er wordt hier ook best "troep" verkocht en af en toe lachen we ons gek over de dingen die mensen te koop aanbieden.
We zijn eigenlijk toch nog een beetje te laat want al we de mooie auto's willen gaan bekijken rijden er al een heleboel weg, terwijl het nog maar 12 uur is!
Het weer is wederom warm en daarom rijden we langs de boulevard van Long Beach. Het is hier erg druk en dus besluiten we om naar ons favoriete strand Huntington Beach te gaan.
We hebben toch nog vrij snel een plekje voor de auto en verbazen ons over de drukte. 2,5 weken geleden was er bijna niemand en nu met het mooie weer kun is het superdruk.
Er rijden ook hier de meest mooie auto's en we nestelen ons met een Jamba Juicje op een bankje bij een kruispunt waar men op zondag "flaneert" met hun mooie auto..
Om een uur of 4 rijden we naar Beach blvd. waar we een hotel voor vannacht zoeken. Dit keer de starlight inn, ziet er redelijk uit en is met 60 dollar niet duur.
Na het inchecken rijden we naar het huis van Hein om naar de auto's van Peter en Martin te kijken. Zelf zijn ze er niet, ze zijn een lang weekend crossen in de woestijn.
Traditiegetrouw eten we ons laatste diner bij Denny's waar ik me na een salade heerlijk trakteer op een stuk cheesecake, lekker!
We gaan vroeg slapen want morgen staat de vlucht naar huis op de planning.

Maandag 11 februari 2008

Ook vandaag is het lekker weer en we rijden naar Westminstermall om wat te eten en nog wat te shoppen.
We kijken bij schattige puppies in de puppiewinkel. Er is ook een Berner Sennenpup van bijna 3 maanden die daar maar liefts 2500 dollar kost!
Ik vraag aan de vrouw hoe ze met deze dieren omgaan. Ze legt me helemaal uit hoe ze ze verzorgen en dat ze echt genoeg aandacht krijgen maar het is blijft zielig zo'n puppie in een grote glazen bak...
We rijden op onz gemak naar Alamo en leveren de auto in. Op de teller staat 3298. We hebben dus 2283 mile gereden.
Op LAX loopt het inchecken voorspoedig en als we even wat drinken bij de Burger King in de terminal loopt zomaar Pamela Anderson voorbij! Ik had het eerst niet in de gaten maar opeens hoorde we mensen dat zeggen.
Het boarden gaat ook vlot, we zitten voorin het vliegtuig. Marcel slaapt bijna de hele vlucht, ik slaap een uur of 4 en kijk daarna maar een film en lees wat.
We landen rustig en op tijd na een rustige vlucht op Schiphol.
Andy staat ons al op te wachten net als de filmploeg van "hello, goodbye" alleen kwamen die voor iemand anders...
Bij de douane moeten onze koffers nog even extra door de scan maar dan mogen we gelukkig doorlopen.
Vermoeid maar voldaan komen we na 2 uur autorijden thuis aan, het is weer schitterend geweest!

Manon

ee

d te


5 februari 2008
echter